“CHP’ye oy istemek” ile “CHP’yle koalisyon” birebir şey mi?
Vakanüvis
Siyasi literatüre evvel “6’lı Masa” olarak geçen, sonrasında ise iki BŞB Lideri ve HDP’nin “aday göstermeme desteği”yle “6 artı 3’lü Masa” haline gelen Millet İttifakı’nda bilhassa Saadet Partisi’ne yönelik olarak, “CHP’li adaya oy isteme” tenkitleri getiriliyor. Bu tenkitlerden bunalan SP idaresi de 1974 CHP-MSP Koalisyonu’nu hatırlatan bir görüntüyle “Onlar başardı, biz de başaracağız” iletisi verme uğraşına girişti.
Erbakan, her seçinde CHP Zihniyeti’ni eleştirdi
Tarihteki CHP-MSP Hükümetine yapılan bu gönderme ne kadar isabetli tartışılır. Çünkü o koalisyon kuruluncaya kadar – ve elbette sonrasında da – merhum Necmettin Erbakan “CHP zihniyeti”ne en ağır tenkitleri yöneltmişti.
14 Ekim 1973 seçimlerinin akabinde hiçbir partinin tek başına iktidar olacak oyu sağlayamamasıyla birlikte koalisyon görüşmeleri başlamıştı. Görüşmelerde Adalet Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi koalisyonunun yanı sıra CHP öncülüğünde Demokratik Parti, Cumhuriyetçi İtimat Partisi üzere paydaşlıklar da gündeme gelmiş fakat bu temaslardan bir sonuç alınamamıştı. Ekim ayında başlayan bu süreç neredeyse 3,5 ay sürmüş, nihayet Cumhuriyet Halk Partisi ile Ulusal Selamet Partisi görüşmeleri olumlu neticelenerek Bülent Ecevit’in Başbakanlığında hükümet kurulmuştu. MSP Genel Lideri Necmettin Erbakan da bu hükümette Başbakan Yardımcısı olmuştu.
CHP, örtülü hanımlarla uğraşır
Merhum Necmettin Erbakan, siyasete atılıp bağımsız milletvekili olduğu 1969 yılından itibaren evvel bağımsız kimliğiyle, sonrasında Ulusal Nizam Partisi çatısı altında, o kapatılınca da Ulusal Selamet Partisi Genel Lideri olarak devamlı “CHP zihniyeti” üst başlığında topladığı tenkitleri daima lisana getirmişti.
Anaya Mahkemesi Kararlar Dergisi’nin 9’uncu sayısında yer alan, “Milli Nizam Partisi’nin Kapatılmasına Ait Savcılık İddianamesi”nin pek çok yerinde Erbakan’ın CHP zihniyeti”ne dair tenkitlerinden örnek cümleler yer almaktaydı. Erbakan, Ulusal Nizam Partisi’nin kuruluş toplantısında, “MNP milletin iman davasını kendisine şiar edinmiştir. Türkiye’de bugün üç yol vardır. Birinci yol, solculuk, sonu komünizm yolu, bu yolda CHP vardır, ikinci yol kozmopolit masonluk yolu, bu yolda AP levhası var. Üçüncü yol ise MNP yoludur, Hak yolu iman yolu. Önümüzdeki seçim sonunda, yani 1973 yılında sizleri Ayasofya Mescidinde namaz kılmaya davet ediyorum.” demişti.
Necmettin Erbakan, 1973 seçimlerine gidilen süreçte kapatılan Ulusal Nizam Partisi’nin yerine Ulusal Selamet Partisi’nin kurmuş, bu partide de CHP’ye yönelik ağır tenkitlerini sürdürmüştü. Bunlar ortasında, “CHP örtülü hanımlarla uğraşır, çarşafları açmaya çalışır”, “CHP devranında halkın Kur’an’ları çuvallara doldurulup toplatıldı, yakıldı”, “Halk Partisi, batı mukallitliğiyle bizi dinimizden uzaklaştırmak istiyor”, “Bunlar bira fabrikalarının temelini Besmele’yle atarlar, bu da din düşmanlığıdır” üzere tabirler yer almaktaydı.
Ülke hükümetsiz bırakılamaz
Erbakan ve grubu, seçim öncesinde CHP’nin yakın ve uzak tarihini nazara vererek, bu partinin zihniyetinin ülkede yol açtığı tahribatı ayrıntılarıyla anlatmışlardı. Lakin gerek Necmettin Erbakan, gerekse kurmayları, seçimlerle birlikte ortaya çıkan tabloyu da yanlışsız okumuşlardı.
Dr. İrfan Neziroğlu ile Dr. Tuncer Yılmaz’ın birlikte hazırladıkları “Koalisyon Hükümetleri, Koalisyon Protokolleri, Hükümet Programları ve Genel Şura Görüşmeleri” isimli çalışmanın ikinci cildinde, bu süreçteki görüş beyanları kapsamlı bir halde ele alınmıştı. TBMM yayımları ortasında çıkan derlemedeki bilgilere nazaran, MSP’li Hasan Aksay, “Bir seçim yaşanmış ve hiçbir parti hükümet olacak kadar rey almamışsa, yapacak iş elbette koalisyondur. Koalisyon bir kombinezon bulmak problemidir; kim kiminle anlaşabilirse o hükümet olur. Ülke hükümetsiz bırakılamaz.” demişti.
MSP pek çok talebini CHP’ye kabul ettirmişti
Öte yandan, koalisyon hükümetinin kurulma sürecinde, Necmettin Erbakan’ın kararlı duruşuyla MSP’nin seçmenine vadettiği birçok konu da hükümet protokolüne girmişti. Erbakan ve arkadaşları; o periyotta kapalı tutulan İmam Hatip Okulları’nın orta kısmının tekrar açılmasını, inşasına başlanıp “dinci okul” olduğu gerekçesiyle el konulup, üretimi durdurulan İHL bina inşaatlarının (cami binaları da dahil) bağışçıların taleplerine uygun biçimde yine inşa edilmesini protokolle garanti altına almıştı.
Ahlak dersi mecburi ders haline getirildi
Ayrıca, yeniden hükümet protokolünde mecburi ahlâk dersleri kararı de yer almaktaydı. Bu hususta, “Örf ve adetlerimizle, ulusal hasletlerimize uygun ahlâk esaslarının öğretilmesi gayesi ile birinci ve ortaöğretime mecburî ahlâk dersleri konulması ve bu derslerin İlahiyat Fakültesi, Yüksek İslâm Enstitüsü ve İmam – Hatip okulu mezunları ile bu mevzu ile ilgili öteki ihtisas kümelerinden mezun ehliyetli öğretmenler tarafından okutulması milletimizin yıllardan beri hasretini çektiği bir konudur.” denilmişti.
İHL’lilere haksızlığa son- Yarım kalan mescitlere devlet yardımı
İHL mensuplarının, üniversite imtihanlarına girerken – başka lise mezunları üzere – fark imtihanına mecbur bırakılmadan girmelerinin yolu da hükümet protokolüyle garanti altına alınmıştı. Ayrıyeten, “Çocuk ve gençleri müstehcen yayınlardan müdafaa unsuru de protokole eklenmişti. CHP-MSP Koalisyon Hükümeti protokolünde kimi köylerde vatandaşın maddi durumunun güçlü olmaması nedeniyle bağışlarla başlanan lakin yarım kalan cami inşaatlarının devlet yardımıyla tamamlanması da karar altına alınmıştı.
Kimi CHP’liler, darbeciler, solcular “Erbakan bütün istediklerini aldı” diyordu
Milli Selamet Partisi’nin başarılı bir müzakere sonucunda elde ettiği bu kazanımlar, CHP’ye yakın darbeci ve sol etraflarda büyük reaksiyona de yol açmıştı. Senato’da 27 Mayıs darbesi kalıntısı bir küme olan MBG kontenjanından senatörler, MSP’nin taleplerinin laiklik aksisi talepler olduğunu, CHP’nin bu talepleri kabul etmesini ise anlamanın mümkün olmadığını tabir etmişlerdi. Yeniden birebir devirde partide aktif misyonda bulunmayan kimi CHP’liler, kimi köşe müellifleri, üniversitelerden akademisyenler, kimi meslek odası temsilcileri de “Erbakan bütün istediklerini aldı” görüşüyle Ecevit’e ağır tenkitler yöneltmişlerdi.
