Kahramanmaraş merkezli sarsıntıların üzerinden 2 ay geçti.
Unutulmaz yaralar açan asrın afetinde, kentlerin tekrar ayaklanması ve depremzedelerin acılarını hafifletmek için çalışmalar sürat kesmeden devam ediyor.
50 bini aşkın can kaybının yaşandığı afetten geriye ise gözü yaşlı aileler ve hayata tutunan vatandaşların öyküleri kaldı.
Bunlardan bir adedini gazeteci Adem Metan, duyurdu.
Metan, Adıyaman’da bulunan bir Ford araç bayisi sahibi Mustafa Dicle ile röportaj gerçekleştirdi.
“Tüm araçları dışarı çıkartarak burayı vatandaşlara açıyor”
Deprem sırasında bayideki iş yerlerini dışarı çıkartarak, mağdur vatandaşları içeri alan Mustafa Dicle, birebir vakitte bölgedeki aş konutlarının de maliyetlerini karşılıyor.
Mustafa Dicle’ye teşekkür eden Metan, “Teşekkürler başlamak istiyorum, zira sizin üzere yeterli kalpli insanların hala var olması bence çok bedelli bir şey bu sıkıntı süreçte. Mustafa ağabey, sarsıntının olduğu gün tüm araçları dışarı çıkartarak burayı vatandaşlara açıyor. Binanın ardında konteynerler var, kendisi ailesi ve çalışanıyla birlikte burada yaşıyor. Buradaki birtakım aş meskenlerinin de maliyetini karşılıyor.” diyerek kelamı Mustafa Dicle’ye verdi.
“Depremin yaşandığı birinci hafta çok soğuktu, kaloriferli ortam yarattık”
Yaptığı yardımları anlatılmasından yana olmadığını lakin Adem Metan’ın ısrarı sonucu konuşan Mustafa Dicle, şu sözleri kullandı:
Aslında ben bunu basınla paylaşmak istemem. Bu bizim insani misyonumuz. Bizim yaratılış emelimiz zati insanlığa yararlı olmak. Bu dar vakitte insanlara külfetli periyodunda yardımcı olmamız bizim vazifemizdi. Biz de kapımızı açtık, tanıyıp tanımamız hiç değerli değil.Herkesi içeri aldık zira birinci hafta hava çok soğuktu. Kaloriferli ortam yarattık. Showroom’u yatakhane yaptık, çoluk çocuk orada yattı. Bu kadar acının içerisinde bu bizi memnun etti. Memnun olabildiğimiz bir şey bulabildik.
Biz hiç bir vakit “Adıyaman’ı terk edip, öbür bir yere yerleşelim’ üzere bir fikrimiz olmadı. Zira biz sorumluluk sahibi insanlarız. Çalışanlarımız var, bizden medet bekleyen beşerler var, garibanlar var, kimsesizler var.
Benim kızlarım İstanbul’da okuyor, ben kızlarımı ölenlerin 40’ı çıktıktan sonra görmeye gittim. Hatta artık kızlarım bana ‘Baba biz seni çok özledik’ diye sitem etmeye başladı. Biz Adıyaman’ı terk edemeyiz.
Biz yaptığımız şeyleri kimsenin bilmesine gerek duymuyoruz, Allah bilir kâfi diyoruz.
